Over

In 2020 werd ik voor het eerst mama van een zoontje, Oskar. Een schat van een kind, maar een goede slaper was hij niet. Oskar hield van nabijheid – véél nabijheid, en die gaven we hem. We kwamen op het punt dat hij voornamelijk in slaap viel in onze armen. We probeerden hem dan wel steeds neer te leggen in zijn parkje of zijn bedje en hoopten met heel ons hart dat hij zou verder slapen. Wishfull thinking zeg maar. We hadden al snel door dat deze manier van slapen op lange termijn niet haalbaar zou blijven. Dus gingen we aan de slag. Ons kindje laten huilen om hem zo te leren slapen, dat sprak ons niet zo aan. We kozen liever voor een warme en zachtere aanpak: de droomritme methode. In de tussentijd ben ik me gaan verdiepen in alles rondom slapen en startte ik met de opleiding tot droomritmecoach. 

In 2022 kwam ons tweede zoontje Basiel erbij. Een ding was zeker, het slapen wouden we graag anders aanpakken. We gaven Basiel opnieuw waar hij nood aan had, nabijheid. Daarnaast hielden we rekening met de juiste wakkertijden. Ik kan je zeggen, wat een verschil was dat!